Altın Pul

ALTIN PUL

Sun Adlı bir çiftçi ailenin oğlu olan Wu nun bir ejderhanın minnetini
nasıl kazandığının ve yükselerek nasıl büyük bir adam olduğunun
hikayesidir.
Onüç yaşında bir çocukken,dağlardan kıvrılarak akan bir nehrin
suladığı düzlüğe doğru bakarak,bahçe kapısında oturuyordu.Annesi,o küçükken
öldüğünden,büyükannesi tarafından büyütülmüş,sakin ve hayalci bir çocuktu ve
bunda dolayı düşünerek ve etrafındakileri seyrederek sessizce oturmak onun için
alışkanlık olmuştu.Bir gün yoldan,beyaz atlı yakışıklı bir genç geldi.Sarı
elbiseler giyinmişti ve soylu birine benziyordu.Dört köle ona eşlik
ediyordu;bunlardan biri,güneşin parlak ışınlarından korumak için bir şemsiye
taşıyordu.Genç adam bahçe kapısına gelince atını durdurdu ve Wu`ya şöyle
seslendi:Mun`un oğlu,çok yorgunum.Babanın evine girip,bir süre dinlenebilir
miyim?
Oğlan eğilerek “Gir”dedi.
Sonra Mun öne doğru gelerek kapıyı
açtı.Soylu genç atından indi ve köleleri atıyla ilgilenirken kendisi de bahçede
bir yere oturdu.Çiftçi ziyaretçisini selamladı ve Wu,onlara sessizlik içinde
baktı.Yiyecekler getirildi,yemek yendikten sonra genç onlara
konukseverliklerinden dolayı teşekkür etti ve bahçe içinden yürümeye
başladı.Wu,kölelerden birinin bahçe kapısından geçmeden önce,şemsiyeyi ters
çevirdiğini fark etti.Genç adam atına binince,sessizce olan biteni izleyen
çocuğa döndü ve “Yarın yine geleceğim” dedi.
Wu öne doğru eğilerek cevap
verdi: “Gel”
Yabancılar uzaklaştılar ve Wu,onlar gözden kaybolana dek
peşlerinden baktı.
Akşam çöktüğünde,çiftçi ziyaretçiler hakkında oğluyla
konuştu ve şöyle dedi: “Daha önce onu hiç görmememe rağmen,soylu genç adımı
bildi”.
Wu bir süre sesiz kaldı.Sonra şöyle dedi. “O gencin yada
yardımcılarının kim olduğunu söyleyemem.”
“Sen onları çok yakından
izledin,oğlum.Onlar hakkında garip bir şeyin farkına vardın mı?”
Wu şunları
söyledi:”Giydikleri kıyafetlerde dikiş izi yoktu;beyaz atın üzerinde beş renkli
benekler vardı ve kıl yerine pullu zırha sahipti.Atın nalları ve yabancıların
ayakları yere değmiyordu”
Mun tedirgin bir şekilde ayağa kalktı ve
bağırdı:”öyleyse onlar insan değil,Ruhtu”.
Wu şöyle dedi: “Batıya doğru
giderken onarlı seyrettim.Yağmur bulutları ufukta toplanıyordu ve çok uzak bir
mesafeyken,hepsi birden göğe yükseldiler ve bulutların arasında gözden
kayboldular”
Mun bunları duyunca çok telaşlandı ve şöyle dedi: “Bu tuhaf olay
karşısında ne düşündüğünü büyükannene sormalıyım”.
Yaşlı kadın derin
uykudaydı ve çok sağır olduğu için,onu uyandırmakta oldukça güçtü.En
sonunda,tamamen uyandığında ve başı ile elleri yaşlılıktan titrerken,Mun, Wu`nun
anlattıklarını yüksek bir sesle ona tekrarladı.
Yaşlı kadın şöyle dedi: “Beş
renk” beneklere ve kıl yerine pullu bir zırha sahip olan at,bir Ejderha
attır.
Ruhlar ise insanların karşısına çıktıklarında,sihirli elbiseler
giyerler.Bu sebepten dolayıdır ki,ziyaretçilerin elbiselerinde dikiş izleri
yoktur ve havada yürürler.Bu ruhla batıya doğru giderken,giderek daha yükseklere
çıkarlar ve yağmur bulutları arasına girerler.Genç adam Sarı Ejderhaydı.Bir
fırtına çıkabilir,üstelik dört adet yardımcısı olduğuna göre,fırtına çok
şiddetli olacaktır.Başınıza bir kötülük gelmesin!”
Daha sonra
Mun,yabancılardan birinin bahçe kapısından geçmeden önce,şemsiyeyi ters
çevirdiğini anlatır.Yaşlı kadın “Bu iyiye işaret” der.Sonra tekrar uzanır ve
gözlerini kapatır. “Uykuya ihtiyacım var” diye mırıldanır; “Çok yaşlıyım!”
Bu
arada çok sayıda bulut gökyüzünde toplanıyordu ve Mun bütün gece oturmaya karar
verdi.Wu da aynı şeyi yapmak için izin istedi;babası razı oldu.Sonra Wu,sarı bir
fener yaktı,büyükannesinin kendisi için yaptığı sarı bir elbise giydi,tütsü
yaktı ve eski sarı bir kitaptan sihirli sözcükler okumaya başladı.
Güneşin
ışıkları yavaş yavaş etrafı aydınlatırken,fırtına bütün şiddetiyle
patladı.Wu,hemen sarı kitabını kapatarak bir pencereye koştu.Gök gürültüsü
gürledi,şimşekler çaktı ve yağmur seller halinde yağdı ve kabaran sular
dağlardan aşağıya aktı.Az sonra,nehir kabardı ve sular,düz alanları silip
süpürdü.Sığırlar ağzın sularla çevrili adalar haline gelen tümseklerde
toplandılar.
Mun,evlerinin de yağmur suları tarafından sürüklenebileceğinden
korktu ve dağlara kaçabilmeyi istedi.
Gece,küçük kulübe tamamen sularla
çevrilmişti.Ağaçlar devrilmiş ve sürüklenmişti. “Şu anda kaçamayız” diye yakındı
Mun.
Wu,herhangi bir tepki göstermeden sessizce oturdu.Babası “Bütün bunlar
hakkında ne düşünüyorsun” diye sordu.
Wu,yabancılardan birinin şemsiyesi ters
çevirdiğini hatırlattı ve ekledi: “Ejderha genç uzaklaşmadan önce ‘Yarın tekrar
geleceğim’ demişti”.
Mun elleriyle yüzünü kapatarak “Gerçekten geldi”.
Wu
şöyle dedi; “Biraz önce gerçekten ejderhayı gördüm.Güleryüzüne bakarken,büyük
kukuletasını evimizin üzerine yaydı.Şimdi bizi koruyor.”
“Yazık!Düş
görüyorsun oğlum”
“Dinle baba,çatıya hiç yağmur düşmüyor”.
Mun dikkatle
dinledi.Sonra şöyle dedi.”Doğru söylüyorsun oğlum.Bu gerçekten büyük bir
mucize”
Wu “Dün,ejderhayı hoş karşılaman iyi oldu”dedi.
“İlkönce seninle
konuştu oğlum ve sen ‘Gir’diye cevap verdin.Ah ne kadar akıllısın çok büyük bir
adam olacaksın
Fırtına yatışmaya başladı ve Wu,babasını yatıp uyuması için
ikna etti.
Fırtına ve su baskını çok zarar yol açmıştı;çok sayıda insan ve
evcil ayvan can vermişti.Vadinin ağzında ki köyde,sadece birkaç ev ayakta
kalmıştı.
Yağmur öğlen saatlerinde kesildi sonra güneş ortaya çıktı ve sular
çekilmeye başlarken,güneş ışıl ışıl parladı.
Wu dışarı çıktı ve her zaman ki
gibi,bahçe kapısında oturdu.Bir süre sonra,sarı renkli gencin,yanında dört
yardımcısıyla birlikte batıdan geldiğini gördü.Yakına geldiğinde,Wu eğildi.Genç
atını durdurdu ve “Bugün geri döneceğimi söylemiştim”dedi.
Wu öne doğru
eğildi.Genç “Fakat bu sefer,bahçeye girmeyeceğim” diye ekledi.
Wu,saygıyla
“Nasıl isterseniz”dedi.
Sonra genç ejderha atının boynundan aldığı tek bir
Altın Pulu çocuğa verdi ve şöyle dedi. “Bunu sakla,seni hep
hatırlayacağım.”
Sonra,uzaklaştı ve gözden kayboldu.
Çocuk tekrar eve
girdi.Babasını uyandırdı ve şöyle dedi.“Fırtına dindi,Soylu genç ve ejderha atı
geri döndü”
Wu oğluyla birlikte yaşlı kadına haber vermeye gittiler.Kadın
uyandı,doğruldu ve kendine anlatılanların hepsini dinledi.Ejderha gence tekrar
görünüp,Wu ile konuştuğunu öğrenince,sordu; “Gitmeden önce sana bir şey verdi
mi?”dedi.
Wu,küçük bir tahta kutuyu açtı ve yaşlı kadına Ejderha atından
alınan Altın Pulu gösterdi
Bu kadının hoşuna gitmişti ve “Çin İmparatoru seni
arattıracak ve bulduğunda senin namın tüm Koreye ve Çine yayılacak”dedi.
Mun
bu sözleri duyunca şaşırıp bağırdı: “Çin İmparatoru neden oğlumu arattırsın ve
iyiliği dokunsun ki?
Yaşlı kadın tekrar yatarken “Göreceksin” diye cevap
verdi.
Çok geçmeden Çin İmparatoru su basan vadide gerekleşen büyük mucizeyi
duydu.Dağlardan barikat yapan insanlar,fırtına süresince Mun`un evine hiç yağmur
düşmediğini görmüşlerdi.Böylece İmparator,vadiye habercilerini
gönderdi.Bunlar,Mun`dan,Wu`yu da yanına alarak,kendileriyle beraber saraya
gelmesini istediler.
İmparatorun huzuruna getirilince,Mun olan biten her şeyi
anlattı.Sonra majesteleri,ejderha atından alınan Altın Pulu görmek
istedi.
Wu,kutuyu açarken,karanlık basmak üzereydi ve pul öyle ışıltıyla
parladı ki,taht odasını,dolunayda ki kadar parlak bir şekilde
aydınlattı.
İmparator “Wu burada kalacak ve büyücülerimden biri
olacaktır.Sarı Ejderha ona çok fazla güç ve bilgelik sağlamıştır”
Böylece
Wu`nun krallıkta yüksek rütbeye sahip olması söz konusu oldu.Ejderha atından
alınan Altın Pulun yardımıyla büyük mucizelerin gerçekleşebileceğini
keşfetti.Hastalıkları tedavi etti ve Kore ve Çin ordularının zaferler
kazanmalarını sağladı.
Bununla beraber,Wu,olayları önceden haber verebildiği
için tanrılaştırıldı ve Çine yerleşti.
Böylece,Mun`un oğlu Wu,nehir vadisinde
büyük zarara yol açan ve pek çok can alan Gökgürültüsü Ejderhasının kendisine
yaptığı yardım sayesinde büyük bir adam oldu.